Domy budowane w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia charakteryzują się cienką warstwą izolacyjną, co wpływa na duże zużycie energii grzewczej. Również sama technologia ocieplania w tamtych czasach pozostawała wiele do życzenia, a normy wówczas obowiązujące nie były tak restrykcyjne, jak obecnie. Budynki przed II wojną światową nie były ocieplane wcale, przez co są bardzo zawilgocone, a nawet zagrzybione – całkowicie niezdatne do zamieszkania. Pytanie o sens ocieplania budynków w tym kontekście wydaje się być zbyteczne, dlatego skupimy się na samym problemie ocieplenia starego budynku.
Profesjonalna ocena stanu technicznego ścian.
Zanim przystąpimy do jakichkolwiek prac związanych z ociepleniem budynku, należy przeprowadzić profesjonalną ocenę stanu budynku w formie fachowej ekspertyzy. To zadanie należy powierzyć najlepszym fachowcom, którzy wizualnie, a także na podstawie pobranych próbek i bardzo dokładnych pomiarów ocenią stopień zniszczenia budynku. Usterki wynikłe z nieprawidłowo przeprowadzonych prac ociepleniowych często wychodzą już po kilku latach użytkowania i wówczas są widoczne gołym okiem (pęknięcia na ścianach, zacieki na elewacji, zagrzybienia itd.), ale nie zawsze tak łatwo można wyłapać usterki typu zawilgocenie ścian czy mostki termiczne i dlatego właśnie tak ważna jest fachowa pomoc specjalisty.
Wybieramy metodę ocieplenia.
Na podstawie opracowanej przez fachowca ekspertyzy, można wybrać właściwą i najbardziej odpowiednią metodę ocieplenia. Na wybór technologii izolacyjnej wpływają różne czynniki, m.in. stopień nasiąkliwości, paroprzepuszczalność, palność. Szczególnie w przypadku ścian zawilgoconych, z powodu niewłaściwej wentylacji wewnątrz budynku, należy zachować szczególną uwagę, by odpowiednio przygotować podłoże do ocieplenia i je zabezpieczyć.
Wyróżniamy dwie główne metody ocieplenia budynku, metoda lekka mokra oraz metoda lekka sucha.
Metoda lekka mokra (ETICS) wymaga użycia kleju rozrobionego z wodą. Powstała masa posłuży do klejenia warstwy izolacyjnej do ścian zewnętrznych. Fakt konieczności użycia wody niestety sprawia, że metoda ta jest dość wymagająca, łatwo również o szereg usterek. Bardzo ograniczające są wymagania odnośnie pogody – ocieplane ściany nie powinny być narażane na zbytnie nasłonecznienie, ani na działanie deszczu, a najlepszy okres na prowadzanie prac to od marca do października przy temperaturze od +5 do +25 stopni Celsjusza.
Metoda lekka sucha polega na umieszczeniu materiału izolacyjnego (styropianu lub wełny mineralnej) między listwami rusztu, który podtrzymuje warstwę izolacyjną oraz tynk. Wszystkie prace w tej metodzie przeprowadzane są mechanicznie, bez użycia kleju, dzięki czemu nie ma żadnych ograniczeń co do warunków pogodowych i pory roku.
Dla idealnych rezultatów prac termoizolacyjnych ważne jest stosowanie materiałów od sprawdzonych dostawców. Firma Kabex oferuje wysokiej jakości materiały i fachową obsługę.
Tekst zewnętrzny, artykuł sponsorowany
Czytelniku pamiętaj:
Niniejszy artykuł ma wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowi poradnika w rozumieniu prawa. Zawarte w nim treści mają na celu dostarczenie ogólnych informacji i nie mogą być traktowane jako fachowe porady lub opinie. Każdorazowo przed podejmowaniem jakichkolwiek działań na podstawie informacji zawartych w artykule, skonsultuj się ze specjalistami lub osobami posiadającymi odpowiednie uprawnienia. Autor artykułu oraz wydawca strony nie ponosi żadnej odpowiedzialności za ewentualne działania podejmowane na podstawie informacji zawartych w artykule.
